Intro
12 /3/2016
'รู้อะไรไหม?'
'ทำไมคนเราถวิลหาความรัก?'
'ทำไมโหยหา คร่ำครวญ ปราถนาที่จะได้ครอบครองความรักหรือรักตอบใครากคนให้เขามามีบทบาทในชีวิต'
'ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ากว่าจะเจอใครสักคนที่จะยอมเป็นของเรา อยู่กับเราไปตลอดชีวิตนั้น'
'เราต้องเจ็บปวดมากี่ครั้งกัน?'
'ไอ้คนที่พล่ามว่า อกหักดีกว่ารักไม่เป็น พล่ามไปเถอะ ยินดีด้วยนะที่ได้คนรักตามปราถนาทั้งที่ก่อนหน้าเจ็บเจียนตายมากี่หน และอนาคตที่มองไม่เห็นว่าจะเจออะไรบ้าง '
'แต่สำหรับเขา.... เขาหวาดกลัวเกินจะรักใคร '
'รู้ว่าทรมานเพียงใดที่ได้รัก'
'สมองและความรู้สึกมันไม่ใช่เพียงแค่ใช้ยาทางจิตวิทยาเข้าช่วย.... มันต้องรักษาตัวมันเอง...'
'แต่ถึงตอนนั้น....เขา...ต้องยอมให้มันรักษาตัวเองก่อน'
3/ 5/2017
'คำว่าเปิดใจ...พูดง่ายแต่ทำยาก....'
' เจ็บเจียนตาย..เวลาไม่ได้ช่วยอะไรเลย'
'ขอเถอะ... อย่าเพิ่งเข้ามาให้ปวดหัวเลย'
1/9/2018
'หนีไปทุกที่ที่ทำได้... '
'ทำงาน ทำทุกอย่าง ยอมเปิดใจ ยอมให้ใครเข้ามานับไม่ถ้วน...'
'แต่ทุกอย่างมันสูญเปล่าอย่างน่าขัน'
'ป่านนี้....จะเป็นยังไงนะ'
'ยังกินอิ่ม '
'นอนหลับ หรือยิ้มอย่างอ่อนหวานเหมือนเดิมไหม?'
'อยากพบหน้าสักครั้ง.... ได้ยินเสียงก็ยังดี....'
' อ่า....ไม่สิ'
'เขาต้องลืมไปซะ...จะยังจมปลักทำไม'
'ยิ่งโหยหา..ยิ่งหวาดกลัว'
'ความรัก....เหมือนปีศาจดีๆนี่เอง'
3/2/2019
'พอแล้ว เหนื่อยแล้ว ...เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรแล้ว...'
'ลืมๆมันไปซะที!'
.
.
.
.
.
.
.
อ่า.....เปิดเรื่องใหม่แบบไม่เคยแต่งจบเลย......
.
.
.
นิสัย...=_=''
ความคิดเห็น